Dyskusija u Krakowi v ramkach festyval`u „Nasza Galicja”. Rozumni i považni l`udy – hovorymo tak, jak vypadaje rozumnym i považnym l`ud`am, adže hovorymo pro krajinu, jakoji nemaje. Ale baču/vidčuvaju, ščo dumajemo tak, jak treba. Ne vsi. Potim na forumach ti inši napyšut` - nemaje nijakoji Halyčyny! Bula j mynula – nema.
Obid. Ukrajins`kyj restoran na Kanoniczej. Peresmaženi pl`acky z tertoji bul`by, zamist` uzvaru – kvas. Tut dijsno „nemaje nijakoji Halyčyny”! Tra jty dali. Restoran „Stodoła” na Floriańskiej. Placky normalni – po węgiersku – mjaki, z poladvyceju, v hrybovomu sosi. „Dajte dvi podvijni Żubruwki”. Kelnerka nese čotyry kelišky z žovtavym zapašnym alkoholem. Vse virno – u Krakowi horivku u fl`aškach čy karafkach ne podajut`.
Jdemo dali. Na Szczepańskiej je „Pijalnia wódki i piwa”. Samoobsluha, deševo i serdyto. Pyjaky tež typowi – hovoŕat` zi skandynavamy po-pol`śky, a ščob zrozumily hovoŕat` ščoraz holosniše: „Viking – lubię, Moskal – nienawidzę, zabiję Moskal”. Nu czym ne Lviv?
Ale čas na desert. Jdim do Camelotu. Nastrij melancholijnyj – teplo (+ 20 C), sonečko ne hrije, ale nižyt`, jak stara kochanka svižo po rozluci. Požovkle lyst`a na ridkych derevach i zmarnila veselist` na zasmahlych lyćach. Tak, takoju je osiń u krajini, jakoji nemaje.
Narešti Zaułek niewiernego Tomasza. Stolyk pry austrijackij hrubci. „Ni, žodnych espresso čy kapucino. Czorna kava, kelišok vyšnivky, syrnyk galicyjski”.
Na kineć rytualni vidvidyny halereji Mleczka na Św. Jana. Tam dl`a zabezpečennja nastroju na cilyj večir mus znajty vzorom ul`ublenu karykaturu:
„Obywatelu, nie pieprz bez sensu!”.
Volodymyr Pavliv